Boerenkaas jong belegen 48+
- romig van smaak
- bereid met eigen melk op eigen boerderij
- van koeien met weidegang
van kaasboerderij Korevaar uit Brandwijk
Rond ‘Hoeve Gijbeland’ van Gerard en Tineke Korevaar graast het melkvee op de uitgestrekte veenweiden. Sinds de zomer van 2016 hebben zij hiervoor ook de erkenning middel het Weidemelk certificaat gekregen. Het verse gras dat ze eten zorgt ervoor dat de kaas een lekker zachte smaak krijgt.
Voor GIJS streekproducten bereiden Gerard en Tineke jong belegen boerenkaas. Vele malen vielen de kazen in de prijzen. Hun boerenkaas werd bekroond met het predicaat Cum Laude. Een titel die alleen is weggelegd voor de lekkerste boerenkazen.
Het geheim van een goede boerenkaas is dat er ten opzichte van fabriekskaas minder vocht wordt toegevoegd, daardoor is de smaak veel rijker!
Héérlijk voor op de boterham maar natuurlijk ook voor op het kaasplankje!
Bron: Voorlichtingsbureau Boerderijzuivel
Herkomst
De jong belegen boerenkaas wordt bereid met de weidemelk van de koeien van familie Korevaar op hun eigen kaasboerderij. Het keurmerk ‘Boerenkaas’ waarborgt dit.
Kaaspakhuis Anker rijpt de kazen en zorgt ervoor dat de juiste leeftijd van de kaas beschikbaar is. Voor het versnijden en transport van de kaas werkt GIJS streekproducten samen met kaasspecialist Zijerveld.
Ingrediënten & Voedingswaarden
Ingrediënten: rauwe KOEMELK, zuursel, zout, stremsel, conserveermiddel: E251.
Voedingswaarden: Omdat Boerenkaas een natuurproduct is waarvan de exacte receptuur en bereidingswijze kunnen variëren (afhankelijk van regio, boer(in) en seizoen), kunnen ook de voedingswaarden variëren. De hieronder aangegeven waarden zijn gemiddelden.
Voedingswaarden per 100 g: energie 1720 kJ/ 410 kcal, vetten 34 g waarvan verzadigde vetzuren 22 g, koolhydraten 0 g waarvan suikers 0 g, eiwitten 25 g, zout 2,1 g.
Echte boerderijzuivel – Herkenbaar aan het keurmerk!
Dat is zuivel die echt op de boerderij bereid is. Er zijn in Nederland nog zo’n 400 melkveehouders die zich hebben gespecialiseerd in het zelf verwerken van de melk op hun eigen boerderij. Het meest bekende product is de rauwmelkse boerenkaas, die door de Europese Unie beschermd is als Gegarandeerde Traditionele Specialiteit. Alle overige producten herken je aan het keurmerk voor Echte Boerderijzuivel.
Goed om te weten
Uitleg vetpercentage
Een unieke parameter van kaas is het vetgehalte. Kazen kunnen onderling verschillen in vetgehalte. Dit wordt met een cijfer vermeld, bijvoorbeeld 25+ kaas. Dit cijfer is een maat voor de hoeveel vet die de kaas bevat. Echter kaas verliest tijdens de rijping vocht en dus wordt het vetgehalte van een kaas uitgedrukt in percentage van de droge stof in de kaas. Dit percentage verandert niet tijdens de rijping.
25+: het vetgehalte van de kaas ligt tussen de 25 en max. 30%.
48+: het vetgehalte van de kaas ligt tussen de 48 en max. 52%.
Boerenkaas óf Kaas van de boerderij
Boerenkaas wordt bereid van verse, onverhitte melk (rauwmelks). Naast boerenkaas komen er steeds meer speciaalkazen, die ook op de boerderij zijn bereid. De melk van deze kazen heeft een lichte verhitting (thermiseren) of een sterke verhitting (pasteuriseren) ondergaan. Deze ‘kaas van de boerderij’ bevat géén rauwe melk en is dus geen rauwmelkse kaas.
Bij de ingrediënten van het product staat altijd duidelijk vermeld of er rauwe melk wordt gebruikt. Lees hier meer over de consumptie van rauwmelkse kaas.
Waarom bevat boerenkaas conserveringsmiddel
Omdat boerenkaas wordt gemaakt van rauwe (ongepasteuriseerde) melk is het noodzakelijk om een conserveermiddel te gebruiken. Het conserveermiddel (natriumnitraat) wordt toegevoegd om de gevolgen van kleine besmettingen met bacteriën tegen te gaan en smaakafwijkingen gedurende de rijping van de kaas te voorkomen.
Geen kleurstoffen in boerenkaas
Aan fabriekskaas wordt vaak kleurstof (natuurlijk annatto) toegevoegd. De kleurstof wordt gebruikt om de kaas het hele jaar door z’n vertrouwde gele kleur te geven. Van nature heeft kaas een wittere kleur, met name in de wintermaanden, als gevolg van de voeding van de koeien.
